Ezel, Olifant en Alchemie

Dag brat. 

De titel van een post is een belangrijke aandachttrekker, geef toe dat ik er best goed in ben.

Waar gaat het over? Nou, over de verkiezingsnasleep in de USA. Voordat jouw vriend Frans weer wat schrijft waarvan ik dan moet constateren dat ik het zelf ook allang bedacht had, doe ik het zelf maar even. Ik pas hierbij het aloude Alchemistische principe 'zo boven, zo beneden; zo binnen, zo buiten' toe. 

Zie die republikeinen nou toch eens aan. Wind gezaaid, storm geoogst. Trump houdt de partij al sinds 2016 gegijzeld, temeer daar hij - dat moeten we toegeven - de sentimenten van de lagere middenklasse en daaronder, heel handig bespeelt. Als Trump weer eens iets roept, of liever gezegd riep, moesten de republikeinen wel mee; en dat deden ze ook zonder omhaal want (en daarin lijken ze wel wat op de VVD) heel erg principieel zijn ze niet; als een standpunt op sympathie van een grote kiezersgroep kan rekenen is dat heel wat waard. Maar nu Trump blijft volharden in zijn valse beschuldigingen zonder bewijs, en zijn sympathisanten zoals Graham druk uitoefenen op republikeinse gouverneurs om uitgebrachte geldige stemmen toch ongeldig te laten verklaren, of dat tenminste te proberen, nu komt er toch wel veel spanning in die partij. Ook de inconsequente pure machtspolitiek van McConnell moet fatsoenlijk denkende mensen toch tegen staan. Al dat geruzie van Trump, mensen aan de lopende band ontslaan, een onveilig milieu om zich heen creëren, en afgeven op alles en iedereen, ook dat slaat terug op en in die partij en maakt het interne klimaat steeds giftiger en agressiever. 

Anderzijds, ook bij de democraten is iets aan de hand, al hoor en lees je daar wat minder over. Biden zit vast tussen enerzijds het sociale/socialistische gedachtengoed van Sanders, Warren en Harris en anderzijds het establishment, de deep state waar hij zelf uit afkomstig is, en dat tevens  vertegenwoordigd werd door de Clinton's en bijvoorbeeld de Kennedy's. Waarbij de rechterkant van de Democraten raakt aan, en misschien zelfs wel overlapt met de wat meer progressieve republikeinen.

Ik heb mijn geheugen tevergeefs afgezocht naar een chemische reactie waarbij twee stoffen, elk bestaande uit een 'samengesteld' molecuul (elk molecuul is natuurlijk samengesteld, maar ik bedoel een molecuul met twee verschillende groepen), als volgt met elkaar reageren:

                        A-B + C-D -> A-B + C' + D' -> A' + B-C + D'  

In de eerste stap splitst het tweede molecuul omdat het te onstabiel is (geworden). In de vervolgstap reageert een van de radicale groepen met het andere molecuul en scheurt dit uit elkaar. Dit soort reacties zijn er ongetwijfeld vele, maar ik kon er geen meer bedenken. Helaas. 

Enfin, in het voorbeeld is A-B de ezel, de democratische partij, en is C-D de olifant, de republikeinse partij. Die begint naar mijn gevoel steeds meer instabiel te worden. Het scheurt uiteen, waarbij de grootste brok, D', de ultrarechtse, Trumpiaanse fractie is, zo'n 70% van de aanhang denk ik. Mogelijk wordt dit op enig moment gevolgd door een ontvlechting (je merkt ik kies een zachtere term) aan democratische zijde. De meer uitgesproken linker fractie A' blijft zelfstandig; maar de brokken C' en B' zouden zich dan kunnen verenigen als het de partij van het establishment.

Nog enkele karakteriseringen: A is ongeveer 20 % van de kiezers, B 30 %, C 15 % en D 35 %. A lijkt op SP en GL. Issues: armoedebestrijding, welvaartverdeling, sociale zekerheid, LHBT rechten, black lives matter. D: Anti-abortus en pro-wapens; anti-federale overheid; protectionisme, WASP. Vergelijkbaar met PVV, SGP en VVD-conservatief. Voor B-C gaat het om behoud constitutionele waarden en normen, vrijheid, globalisering, etc. PvdA, CDA, D66, VVD-liberaal. 

Wat is voor dit scenario nodig?

Nu er signalen zijn dat Trump gaat verklaren dat hij in 2024 opnieuw president wordt (en dus zijn verlies niet hoeft uit te spreken, dat is voor zijn egobehoud belangrijk), hebben we enkele dappere, gezaghebbende republikeinen nodig, sneuvelbereid, die zich openlijk distantieren van de Rep partij en een nieuwe partij beginnen: de verenigde liberalen of zoiets. Denk aan figuren zoals Mitt Romney en de helaas overleden McCain. Die afsplitsing cq partij in wording is het C'-radikaal uit de vergelijking. Door dit te doen maken ze meteen de kans dat Trump in 2024 president wordt heel klein (want die kan zich geen al te groot verlies van stemmen permiteren); dat is de quick win. Ze hebben vier jaar de tijd om andere gematigde republikeinen voor zich te winnen. Tegelijk zouden ze moeten wijzen op de grote verschillen in het democratisch kamp. Harris als presidentskandidaat in 2024 zal zeker helpen om gematigde democraten los te weken en zich bij hen te voegen. Het is een riskant pad. Maar als het lukt heb je een middenpartij die vaak de president zal leveren, en ze gaan het polderen dan vanzelf leren, ze moeten wel, want geen meerderheid meer in senaat of huis van afgevaardigden.

groet, Brat. 

Fun Fact

 Brat,

Nu alle staten zijn toegekend lijkt het erop dat Biden wint met 306 versus 232 kiesmannen, evenveel als Trump destijds tegen Clinton.

Is dat zo?

Als je op wikipedia kijkt naar uitslag kiesmannen 2016 (klik) dan zie je als uiteindelijke uitslag 304 versus 227. Er waren namelijk 7 faithless electors. Opvallend daarbij is dat hoewel gepoogd werd 37 kiesmannen niet op Trump te laten stemmen het resultaat was dat er 2 niet op Trump stemden en 5 niet op Clinton.

Als dit jaar alle kiesmannen kiezen zoals de staten zijn verdeeld dan heeft Biden meer kiesmannen dan Trump. 

 

De ramp Trump, of zijn het de republikeinen

 Brat,

De euforie over de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen neemt af. Ik stelde al de vraag wat kan Trump nog doen. Nou wordt die vraag in verschillende media al beantwoord, een bloemlezing:

• Mensen ontslaan (doet ie)
• Mensen benoemen op plaatsen waar zijn opvolger niet zo makkelijk vanaf kan komen (doet ie)
• De uitslag niet erkennen door fraude te roepen en rechtszaken beginnen (doet ie)
• De transitie naar Biden regering saboteren door middel van Biden geen toegang te geven tot info (doet ie) geld (doet ie) en personen (doet ie)
• Zich zelf op voorhand gratie verlenen

Maar het ergste is wat Michael Persson constateert in dit artikel, samengevat:

Door al bovenstaande zaken, steeds luider geëchood door een groep republikeinen  groeit het idee dat de democraten helemaal niet gewonnen hebben en dat er grootschalig fraude is gepleegd. Dat wordt door de mainstream media consequent ontkent, maar dat zegt niet alles. Als de republikeinen voldoende onrust weten te zaaien en het idee dat de verkiezingen niet zuiver waren verder verspreiden, dan kan in een aantal swingstaten met republikeinse Gouverneurs de kiesmannen aangewezen worden door de Gouverneur. En dan wordt het nogmaals 4 jaar Trump.

En zelfs als dat niet lukt zie ik Biden hoe getalenteerd dan ook de boel niet lijmen na dergelijke manipulaties. Want de Trump achterban van de republikeinen blijft er steevast in geloven. Feiten doen er niet meer toe.

Het bennen interessante tijden, iets te interessant wat mij betreft. 

brat

Trollen op het werk

 Brat, na goed familie gebruik vond ik het weer eens tijd voor een kleine actie bij mij op het werk.

Op de site van ons werk is (voor medewerkers 5000+ geloof ik) een soort prikbord waarin iedereen opmerkingen kan plaatsen. Ik heb het volgende geplaatst:

Griepvaccinatie,

 

Ik heb net mijn griepvaccin gekregen.

Wat ik me afvroeg is de geïnjecteerde chip dezelfde als die bij het overheidsvaccin of heeft Arkin nog extra toegevoegde gadgets? De dame die de prik gaf wist het niet, ze keek enigszins wazig boven haar mondkapje toen ik de vraag stelde, maar ze was dan ook geen Arkin medewerkster zei ze.

En moet ik nog een privacyverklaring ondertekenen waarin ik Arkin machtig om mijn medische gegevens en locatie per chip uit te laten lezen. Of is dat pas actueel als het 5G netwerk actief wordt (per 1 april 2021 geloof ik).

Ik hoor het graag.

Groetjes brat.

Ongefocust en uitdagingen

Brat,

Al veel te lang heb ik niets van me laten horen. 

Wees niet bezorgd, het gaat goed met me, ik kan me alleen niet lang ergens op concentreren. Ik ben ongefocust.

Maar goed bij deze een poging tot een postje.

Laten we het maar hebben over de Oranje Olifant in de huiskamer, Trump.

Het lijkt erop dat Biden gaat winnen, en inderdaad volgens het scenario wat eerder was voorspeld, langzaam maar zeker stromen de extra democratische stemmen (meestal via post) binnen die de laatste staten met miniem verschil naar Biden zullen doen gaan.

In die voorspelling werd dan steevast gezegd dat dit een route naar geweld en dergelijke zou zijn in plaats van bij een onmiddellijke zege door landslide voor de democraten.

Maar ik twijfel daaraan. Sterker nog ik denk dat door dit langzame proces, de Trump aanhangers kunnen wennen en groeien naar het idee dat Trump verloren heeft. Ik hoop in ieder geval dat extreme rotzooi uit zal blijven. 

Waar ik wel bang voor ben is dat Trump als president in zijn laatste maanden samen met de republikeinse senaat nog dingen in gang gaat zetten die het Biden nog moeilijker gaan maken. Wat precies weet ik ook niet maar daar ligt wellicht een uitdaging voor ons.

Uitdaging 1:

Verzin het meest afschuwelijke wat Trump als president kan doen. Als voorbeeld wil ik noemen een scene uit de BBC serie Years and Years. Daarin vuurt Trump in 2024 in zijn laatste maanden als president (in de serie is hij dus wel herkozen) een kernraket af op een door de Chinezen gebouwd eiland af.

Daarnaast heb ik nog een uitdaging, eentje waar ik zelf heel graag aan zou willen voldoen.

Uitdaging 2:

Lanceer een plan of idee wat (inter)nationale aandacht krijgt. Dit is voor mij misschien wel nummer 1 op mijn bucketlist.

Mijn (onze) eerdere pogingen middels de glijtijd als alternatief voor huidige zomer-wintertijd systeem, en voetbalcompetitie afronden middels penalty's zijn  in die zin mooie initiatieven maar nog niet succesvol gebleken. Overigens hoeft de lancering niet via het Blog, zo heb ik onlangs zelf een mail geschreven aan de Tweedekamer fractie van GroenLinks om middels een heffingskorting voor mensen werkzaam in de zorg een substantiële loonsverhoging te verkrijgen zonder dat de zorgkosten omhoog gaan.

Groet

brat

Het is een feit dat kennis niet vast staat

brat,

aangezien jij niet meer tot posten lijkt te kunnen komen, ga ik maar lekker door. Dit keer wederom een post over kennisleer: grotendeels mijn 'eigen' visie op kennis, een bij elkaar geschraapt en voorlopig resultaat, afkomstig uit boeken, internet en eigenzinnig nadenken, uit de losse pols opgeschreven, en een beetje versterkt met het noemen van enkele namen van grote denkers uit het verleden. 

We weten dat we in een heelal wonen. Oeps, daar gaan we al, ik bedoel natuurlijk: dat denken we. Het zou immers ook kunnen dat niets van dit alles werkelijkheid is, maar slechts bestaat binnen de droom van een grote intelligente kakkerlak (die droomt dat hij mij is, die dit stukje typt, en tegelijkertijd hoopt dat jij er ooit op zult reageren, etc). Maar goed, terug naar dat heelal; daarvan kunnen we slechts een deel leren kennen, nl. wat binnen onze waarnemingshorizon ligt (lichtsnelheid en zo). Binnen onze waarnemingshorizon bevinden zich hier en daar singulariteiten zoals zwarte gaten; wat daarbinnen/daarachter ligt weten we niet. Er zijn dingen die we weten (de zwaartekracht bijvoorbeeld), er zijn dingen die we niet weten maar waarvan we weten dat we ze niet weten (waar is de zwarte massa?), en er zijn waarschijnlijk ook dingen die we niet weten en waarvan we ook niet weten dat we ze niet weten. Hier kan ik uiteraard geen voorbeeld van geven, maar voor de middeleeuwers was wellicht de relativiteit van tijd en ruimte zoiets.

Maar opnieuw: wat is kennis, wat is weten? Plato's concept TJB komt een eind, maar is net niet toereikend, zo toonde Gettier aan. Feit is dat kennis niet vast staat (lees deze zin opnieuw, hij is paradoxaal en grappig genoeg om hem tot titel van dit stukje te bombarderen).  Er kan zich altijd iets voordoen dat het eerdere weten onderuit trekt (zwarte zwanen bijvoorbeeld). Wel geldt: hoe meer waarnemingen de hypothese X ondersteunen, hoe waarschijnlijker dat de betreffende kennis juist is. Bijvoorbeeld de zwaartekracht: twee massas M en m  met afstand r trekken elkaar aan met een kracht F = G. m.M / r^2 . De kans dat deze formule onjuist is, is uitermate klein. Al bleek wel,  toen de relativiteit van tijd en ruimte werd gepostuleerd, dat de geldigheid van de formule niet universeel is, maar slechts geldig binnen de grenzen van de 'klassieke' mechanica. Ander voorbeeld, uit de thermodynamica: als je een porseleinen kopje vanaf een zekere hoogte laat vallen op een stenen vloer, zal het breken. De kans dat het andersom gebeurt, dat scherven uit zichzelf tot een kopje worden is vele, echt vele malen kleiner; het kan in theorie wel maar zullen wij 'nooit' in het echt zien gebeuren. Een gevolg van de tweede hoofdwet van de Thermodynamica: het systeem als totaal gaat richting de laagst mogelijke energie (ofwel de meeste 'wanorde').

In de alinea's hierboven gebruik ik min of meer door elkaar zowel waarnemingen van hoe dingen klaarblijkelijk zijn, als ook gedachten en theorieën over hoe de dingen zijn. Terwijl deze twee invalshoeken een waterscheiding vormen in de kennisleer. Enerzijds de empirische insteek van Aristoteles; anderzijds de beredeneerde insteek van Plato, Spinoza en anderen. Hume versus Kant. Empirisme gaat ervan uit dat alle kennis gebaseerd is op waarneming; de mens begint als blanco blad. Rationalisme of Idealisme stelt dat de mens al ideeën en principes in zich heeft bij zijn geboorte; zij bepalen uiteindelijk zijn waarheid. Empirisme kan in de extreme vorm leiden tot scepsis en nihilisme; rationalisme kan leiden tot dogmatisme. Voor de zuivere empirist kan de meting nooit zorgvuldig en secuur genoeg gedaan worden. Voor de rationalist geldt dat hij altijd zal proberen zijn redenering nog sterker te maken. Beide weten dat ze er naast kunnen zitten. Voor beide scholen geldt dus dat kennis niet iets is dat voor altijd vast staat. En zowel voor de ware empirische wetenschapper als voor de ware rationalistische wetenschapper zal gelden dat ze een betere meting c.q. zuiverder redenering die hun kennis omver blaast, zullen verkiezen boven het behoud van hun kennis. En daar zit hem nu precies het verschil met geloof of pseudowetenschap. Die streeft immers in het geheel niet naar het omverwerpen van het eigen, en wellicht met veel moeite verkregen, inzicht, in tegendeel.

Hiermee heb ik, in eigen woorden, het falsificatieprincipe benoemd, dat door Popper werd beschreven als kenmerk van wetenschappelijk onderzoek.  

Tot zover deze post. Ik hoop je hiermee te hebben vermaakt. Het was voor mezelf in elk geval plezierig  om het in zo'n korte post zo goed te kunnen opschrijven. 

Je Brat.