Ezel, Olifant en Alchemie

Dag brat. 

De titel van een post is een belangrijke aandachttrekker, geef toe dat ik er best goed in ben.

Waar gaat het over? Nou, over de verkiezingsnasleep in de USA. Voordat jouw vriend Frans weer wat schrijft waarvan ik dan moet constateren dat ik het zelf ook allang bedacht had, doe ik het zelf maar even. Ik pas hierbij het aloude Alchemistische principe 'zo boven, zo beneden; zo binnen, zo buiten' toe. 

Zie die republikeinen nou toch eens aan. Wind gezaaid, storm geoogst. Trump houdt de partij al sinds 2016 gegijzeld, temeer daar hij - dat moeten we toegeven - de sentimenten van de lagere middenklasse en daaronder, heel handig bespeelt. Als Trump weer eens iets roept, of liever gezegd riep, moesten de republikeinen wel mee; en dat deden ze ook zonder omhaal want (en daarin lijken ze wel wat op de VVD) heel erg principieel zijn ze niet; als een standpunt op sympathie van een grote kiezersgroep kan rekenen is dat heel wat waard. Maar nu Trump blijft volharden in zijn valse beschuldigingen zonder bewijs, en zijn sympathisanten zoals Graham druk uitoefenen op republikeinse gouverneurs om uitgebrachte geldige stemmen toch ongeldig te laten verklaren, of dat tenminste te proberen, nu komt er toch wel veel spanning in die partij. Ook de inconsequente pure machtspolitiek van McConnell moet fatsoenlijk denkende mensen toch tegen staan. Al dat geruzie van Trump, mensen aan de lopende band ontslaan, een onveilig milieu om zich heen creëren, en afgeven op alles en iedereen, ook dat slaat terug op en in die partij en maakt het interne klimaat steeds giftiger en agressiever. 

Anderzijds, ook bij de democraten is iets aan de hand, al hoor en lees je daar wat minder over. Biden zit vast tussen enerzijds het sociale/socialistische gedachtengoed van Sanders, Warren en Harris en anderzijds het establishment, de deep state waar hij zelf uit afkomstig is, en dat tevens  vertegenwoordigd werd door de Clinton's en bijvoorbeeld de Kennedy's. Waarbij de rechterkant van de Democraten raakt aan, en misschien zelfs wel overlapt met de wat meer progressieve republikeinen.

Ik heb mijn geheugen tevergeefs afgezocht naar een chemische reactie waarbij twee stoffen, elk bestaande uit een 'samengesteld' molecuul (elk molecuul is natuurlijk samengesteld, maar ik bedoel een molecuul met twee verschillende groepen), als volgt met elkaar reageren:

                        A-B + C-D -> A-B + C' + D' -> A' + B-C + D'  

In de eerste stap splitst het tweede molecuul omdat het te onstabiel is (geworden). In de vervolgstap reageert een van de radicale groepen met het andere molecuul en scheurt dit uit elkaar. Dit soort reacties zijn er ongetwijfeld vele, maar ik kon er geen meer bedenken. Helaas. 

Enfin, in het voorbeeld is A-B de ezel, de democratische partij, en is C-D de olifant, de republikeinse partij. Die begint naar mijn gevoel steeds meer instabiel te worden. Het scheurt uiteen, waarbij de grootste brok, D', de ultrarechtse, Trumpiaanse fractie is, zo'n 70% van de aanhang denk ik. Mogelijk wordt dit op enig moment gevolgd door een ontvlechting (je merkt ik kies een zachtere term) aan democratische zijde. De meer uitgesproken linker fractie A' blijft zelfstandig; maar de brokken C' en B' zouden zich dan kunnen verenigen als het de partij van het establishment.

Nog enkele karakteriseringen: A is ongeveer 20 % van de kiezers, B 30 %, C 15 % en D 35 %. A lijkt op SP en GL. Issues: armoedebestrijding, welvaartverdeling, sociale zekerheid, LHBT rechten, black lives matter. D: Anti-abortus en pro-wapens; anti-federale overheid; protectionisme, WASP. Vergelijkbaar met PVV, SGP en VVD-conservatief. Voor B-C gaat het om behoud constitutionele waarden en normen, vrijheid, globalisering, etc. PvdA, CDA, D66, VVD-liberaal. 

Wat is voor dit scenario nodig?

Nu er signalen zijn dat Trump gaat verklaren dat hij in 2024 opnieuw president wordt (en dus zijn verlies niet hoeft uit te spreken, dat is voor zijn egobehoud belangrijk), hebben we enkele dappere, gezaghebbende republikeinen nodig, sneuvelbereid, die zich openlijk distantieren van de Rep partij en een nieuwe partij beginnen: de verenigde liberalen of zoiets. Denk aan figuren zoals Mitt Romney en de helaas overleden McCain. Die afsplitsing cq partij in wording is het C'-radikaal uit de vergelijking. Door dit te doen maken ze meteen de kans dat Trump in 2024 president wordt heel klein (want die kan zich geen al te groot verlies van stemmen permiteren); dat is de quick win. Ze hebben vier jaar de tijd om andere gematigde republikeinen voor zich te winnen. Tegelijk zouden ze moeten wijzen op de grote verschillen in het democratisch kamp. Harris als presidentskandidaat in 2024 zal zeker helpen om gematigde democraten los te weken en zich bij hen te voegen. Het is een riskant pad. Maar als het lukt heb je een middenpartij die vaak de president zal leveren, en ze gaan het polderen dan vanzelf leren, ze moeten wel, want geen meerderheid meer in senaat of huis van afgevaardigden.

groet, Brat.