Brat,
dank voor je suggestie het te hebben over protocollen en zo, ik schuif hem liefdevol terzijde maar kom er wellicht op terug.
Maar ik wil wel zijdelings ingaan op je opmerking over Graus.
Ik ben het namelijk geheel met je eens dat alle ophef over Graus' onkosten declaratie overdreven is. Ook al is hij er met zijn reactie ook debet aan. Wat dat betreft chapeau voor Hiddema, die daar naar mijn idee veel intelligenter op reageerde, door ruiterlijk te erkennen dat hij meer in Amsterdam is dan in Maastricht.
Het gaat mij om de politieke verontwaardiging.
Te pas en te onpas reageren politici met verontwaardiging. Alsof iets grote schande is terwijl uit details blijkt dat het allemaal genuanceerder ligt dan dat je in eerste instantie denkt.
Media hebben ook hun aandeel daarin door schreeuwerig koppen, die erop gemaakt lijken te zijn om je te choqueren en je verontwaardiging op te roepen.
Mooi voorbeeld daarvan (of eigenlijk helemaal niet mooi, het is een SCHANDE, DAT DIT HEEFT KUNNEN GEBEUREN, ZE ZOUDEN DE BETROKKEN PARTIJEN MOETEN VERBIEDEN!!) is de ophef rond de Europese regelgeving met betrekking tot het meenemen van een WW uitkering van buitenlandse werknemers als ze na gedane arbeid zich tijdelijk weer vervoegen bij huis en haard.
Ongeveer in alle media kwam dit naar voren: oost-Europese werknemers die na hier een seizoentje geklust te hebben, thuis riant zouden kunnen genieten van een Nederlandse WW-uitkering die vele malen hoger lag dan het aldaar gebruikelijke loon. En dan zou die WW-uitkering ook nog eens opschuiven van 3 naar 6 maanden omdat ze daar in dat idiote Brussel iets anders over besloten. De verontwaardiging was kamerbreed. En ik, tot mijn grote schande ging daar wel enigszins in mee.
Maar toen las ik deze relativerende column van Frank Kalshoven (staat niet in jouw elftal, claim ik !)
En dan blijkt het weer eens heel anders in elkaar te zitten.
Kijk verontwaardiging is een krachtige en vaak opzwepende emotie. Maar hij wordt te vaak en ongepast ingezet. In de politiek en serieuze nieuwsgaring zou er terughoudend mee moeten worden omgegaan. Dat is lastig, dat snap ik, omdat juist het opzwepen vaak aandacht trekt en daarmee mogelijk stemmen of marktaandeel werft.
Maar bij mij werkt dat contraproductief, ik wil me niet laten meeslepen of laten opzwepen. Ik hou van genuanceerde stellingname met aandacht voor detail en complexiteit van een probleem.
Verontwaardiging vind ik mooi als stijlfiguur bij een cabaretier, columnist of in een mooie post.
Ik groet u
brat
dinsdag 30 april 2019
maandag 29 april 2019
uhhh
Hai Brat,
Kun jij mij een opzetje geven voor een post ?
Ik probeer wat te bedenken maar heb niks.
De Brexit ligt even op zijn gat, ik geloof dat het brits parlement met reces is (nee effe opgezocht dat was rond pasen tot 23 april), maar in ieder geval wil ik me daar niet meer mee bezighouden.
Het gedoe rond Otten van het FvD kan me ook niet echt boeien. Te voor de hand liggend. Noch het gesjoemel met publieke gelden van die PVV-er Graus of van Dijk.
Voorbereiding op de europese verkiezingen dan. Ik heb deze site gevonden maar die hadden dus niks te melden. Op zich lijkt me de site Europa NU wel oké, ik kwam er op via het Montesquieu Instituut, die me ook interessant lijkt, maar omdat ik vrij ben heb ik minder tijd om me in dat soort internetpagina's te verdiepen.
Ik ben veel in de tuin bezig.
En met andere niet noemenswaardige zaken.
Dus zodoende
Kun jij mij een opzetje geven voor een post ?
Kun jij mij een opzetje geven voor een post ?
Ik probeer wat te bedenken maar heb niks.
De Brexit ligt even op zijn gat, ik geloof dat het brits parlement met reces is (nee effe opgezocht dat was rond pasen tot 23 april), maar in ieder geval wil ik me daar niet meer mee bezighouden.
Het gedoe rond Otten van het FvD kan me ook niet echt boeien. Te voor de hand liggend. Noch het gesjoemel met publieke gelden van die PVV-er Graus of van Dijk.
Voorbereiding op de europese verkiezingen dan. Ik heb deze site gevonden maar die hadden dus niks te melden. Op zich lijkt me de site Europa NU wel oké, ik kwam er op via het Montesquieu Instituut, die me ook interessant lijkt, maar omdat ik vrij ben heb ik minder tijd om me in dat soort internetpagina's te verdiepen.
Ik ben veel in de tuin bezig.
En met andere niet noemenswaardige zaken.
Dus zodoende
Kun jij mij een opzetje geven voor een post ?
vrijdag 19 april 2019
Spartaanse opvoeding
Ha brat,
Het is zojuist Goede Vrijdag geworden. De dag waarop we herdenken dat de zoon van God door ons, de mensen, aan het kruis gespijkerd werd. Dit herdenken dient uiteraard met boetedoening gepaard te gaan. G.V.D. (goede vrijdag) is dan ook de über-vastendag.
Over vasten gesproken: ik herinner me nog hoe wij in onze jeugd op vrijdagmiddagen in de vastenperiode sobere warme maaltijden te eten kregen. Geen vlees uiteraard. Daar is niks op tegen. Echter, door Mat' werd dat soms culinair vertaald in een maaltijd bestaande uit gekookte aardappelen, witte bonen uit potje (zonder tomatenpuree), boterjus en een hard gekookt ei. Ik herinner me nog hoe jij als ventje jankend en kokkend boven je koud geworden bordje zat dat leeg moest zijn voor je weer naar buiten mocht. Hardheid was zeker aanwezig in dit stukje 'opvoeding' (het woord letterlijk nemen graag).
Hoe anders is dat nu. Thans twijfelen de ouders/opvoeders zich wat af. De NRC heeft er zelfs een opvoedkundige rubriek voor in het leven geroepen, waarin ouders/opvoeders hun problemen of dilemma's kunnen voorleggen aan (a) deskundigen en (b) andere lezers. Dat levert interessante en soms vermakelijke zaken op. Zo werd ik er op geattendeerd dat er deze week een prangende vraag aan de orde kwam van ouders die vorige jaar de grootste wens van hun toen nog tienjarige dochter vervulden door voor haar een hondje aan te schaffen, onder de harde afspraak met dochterlief dat zij het hondje ook regelmatig zou uitlaten. Nu, een jaar later, beklagen de ouders zich erover dat het elfjarige meisje dit nooit doet. Ze houdt wel heel erg van het beest, speelt er ook veel mee, maar zodra het uitlaten aan de orde komt zijn er smoesjes en komt ze er onderuit. De ouders genieten weliswaar van al hun eigen wandelingen met de hond (viermaal per dag) maar ergeren zich er tegelijkertijd aan dat dochterlief de afspraak verzaakt. Haar er op aanspreken is al veelvuldig gebeurd en levert ruzies en gedoe op, maar geen uitlaatbeurt door dochter. Hun vraag: wat te doen? Verlies nemen of blijven aankaarten?
Eerst kwamen er twee pedagogische deskundigen aan het woord. De oudste, een emeritus-hoogleraar, stelde boud vast dat dochterlief in de pré-puberteit zit en dat doorpakken een must is. Daarmee bewijs je je kind een dienst, zo stelt hij; de ongezelligheid van het consequent zijn moet je voor lief nemen. 'Doe de hond weg als je dochter zich niet aan haar deel van de afspraak houdt'. Een tweede deskundige is wat softer qua advies en stuurt aan op blijven aanspreken. Pas dreigen met wegdoen van de hond als je daartoe ook echt bereid bent; maar wie wordt daar eigenlijk gelukkiger van, zo vraagt zij tegelijkertijd.
De meeste lezers vinden de eerste oplossing veel te hard. Dat levert geheid een trauma op. Maar wat vooral opviel was het originele advies van één andere lezer. Het is kort en bondig, ik laat het daarom hieronder integraal zien.
Kijk, dat is nog eens een strakke en ijzersterke logica. Deze lezer moet in zijn jeugd een rechtlijnige opvoeding hebben genoten. Andere lezers waarderen dit advies trouwens, zo blijkt uit de vele duimpjes omhoog.
Over de stijl van het advies valt ook nog wel wat te zeggen. Zoals de afwezigheid van lidwoorden. Hier worden geen overbodige woorden vuil gemaakt.
Maar het meest fascinerend is het woordje 'uiteraard'. Op voorhand wordt elke mogelijke andere reactie uitgesloten. Alsof het een wiskundesom is met maar één uitkomst. Het heeft iets dictatoriaals: tegenspraak is volledig zinloos. Deze dictatoriale insteek blijkt (of lijkt?) vervolgens terecht, gezien de keiharde en onweerlegbare logica van het inhoudelijk advies dat daarop volgt.
Logisch, maar niet zo psycho-logisch.
Ik hoop niet dat zo iemand zelf kinderen heeft en/of opvoedt.
Wat vind jij er nou van, brat?
Je Brat.
Het is zojuist Goede Vrijdag geworden. De dag waarop we herdenken dat de zoon van God door ons, de mensen, aan het kruis gespijkerd werd. Dit herdenken dient uiteraard met boetedoening gepaard te gaan. G.V.D. (goede vrijdag) is dan ook de über-vastendag.
Over vasten gesproken: ik herinner me nog hoe wij in onze jeugd op vrijdagmiddagen in de vastenperiode sobere warme maaltijden te eten kregen. Geen vlees uiteraard. Daar is niks op tegen. Echter, door Mat' werd dat soms culinair vertaald in een maaltijd bestaande uit gekookte aardappelen, witte bonen uit potje (zonder tomatenpuree), boterjus en een hard gekookt ei. Ik herinner me nog hoe jij als ventje jankend en kokkend boven je koud geworden bordje zat dat leeg moest zijn voor je weer naar buiten mocht. Hardheid was zeker aanwezig in dit stukje 'opvoeding' (het woord letterlijk nemen graag).
Hoe anders is dat nu. Thans twijfelen de ouders/opvoeders zich wat af. De NRC heeft er zelfs een opvoedkundige rubriek voor in het leven geroepen, waarin ouders/opvoeders hun problemen of dilemma's kunnen voorleggen aan (a) deskundigen en (b) andere lezers. Dat levert interessante en soms vermakelijke zaken op. Zo werd ik er op geattendeerd dat er deze week een prangende vraag aan de orde kwam van ouders die vorige jaar de grootste wens van hun toen nog tienjarige dochter vervulden door voor haar een hondje aan te schaffen, onder de harde afspraak met dochterlief dat zij het hondje ook regelmatig zou uitlaten. Nu, een jaar later, beklagen de ouders zich erover dat het elfjarige meisje dit nooit doet. Ze houdt wel heel erg van het beest, speelt er ook veel mee, maar zodra het uitlaten aan de orde komt zijn er smoesjes en komt ze er onderuit. De ouders genieten weliswaar van al hun eigen wandelingen met de hond (viermaal per dag) maar ergeren zich er tegelijkertijd aan dat dochterlief de afspraak verzaakt. Haar er op aanspreken is al veelvuldig gebeurd en levert ruzies en gedoe op, maar geen uitlaatbeurt door dochter. Hun vraag: wat te doen? Verlies nemen of blijven aankaarten?
Eerst kwamen er twee pedagogische deskundigen aan het woord. De oudste, een emeritus-hoogleraar, stelde boud vast dat dochterlief in de pré-puberteit zit en dat doorpakken een must is. Daarmee bewijs je je kind een dienst, zo stelt hij; de ongezelligheid van het consequent zijn moet je voor lief nemen. 'Doe de hond weg als je dochter zich niet aan haar deel van de afspraak houdt'. Een tweede deskundige is wat softer qua advies en stuurt aan op blijven aanspreken. Pas dreigen met wegdoen van de hond als je daartoe ook echt bereid bent; maar wie wordt daar eigenlijk gelukkiger van, zo vraagt zij tegelijkertijd.
De meeste lezers vinden de eerste oplossing veel te hard. Dat levert geheid een trauma op. Maar wat vooral opviel was het originele advies van één andere lezer. Het is kort en bondig, ik laat het daarom hieronder integraal zien.
Kijk, dat is nog eens een strakke en ijzersterke logica. Deze lezer moet in zijn jeugd een rechtlijnige opvoeding hebben genoten. Andere lezers waarderen dit advies trouwens, zo blijkt uit de vele duimpjes omhoog.
Over de stijl van het advies valt ook nog wel wat te zeggen. Zoals de afwezigheid van lidwoorden. Hier worden geen overbodige woorden vuil gemaakt.
Maar het meest fascinerend is het woordje 'uiteraard'. Op voorhand wordt elke mogelijke andere reactie uitgesloten. Alsof het een wiskundesom is met maar één uitkomst. Het heeft iets dictatoriaals: tegenspraak is volledig zinloos. Deze dictatoriale insteek blijkt (of lijkt?) vervolgens terecht, gezien de keiharde en onweerlegbare logica van het inhoudelijk advies dat daarop volgt.
Logisch, maar niet zo psycho-logisch.
Ik hoop niet dat zo iemand zelf kinderen heeft en/of opvoedt.
Wat vind jij er nou van, brat?
Je Brat.
donderdag 18 april 2019
Troef
Vandaag wordt het Mueller onderzoek gepubliceerd, al zullen er nog steeds stukken door de censuur zwartgelakt zijn. Ik heb intuïtief een hoge pet op van Mueller, denk dat hij integer is, een über-speurhond en een intelligence-strateeg. Ik sluit zeker niet uit dat hij een of meer boobytraps in zijn rapport heeft verstopt. Anderzijds, Trump zal waarschijnlijk de dans toch wel ontsnappen, hij heet immers niet voor niets zo. Nomen est Omen.
Brat.
Brat.
dinsdag 16 april 2019
Mea Culpa, Mea Culpa, Mea Maxima Culpa
brat, ik wil mijn schuld belijden.
Ik heb namelijk gezondigd.
Ik ben in de ban van Acedia.
Mijn gemakzucht en luiheid spelen mij danig parten.
Daardoor moest jij wachten op een post van mij.
Veel te lang wachten.
Bij deze dan.
Ik wil het hebben over een kathedraal.
En dan bedoel ik niet de Notre Dame, die gisterenavond in een Middeleeuws aandoend horrorscenario aan de vlammen ten prooi viel. En misschien voor Macron zijn redding betekent, als hij snel het geld voor de wederopbouw beschikbaar stelt en er in slaagt de Fransozen het perspectief op herstel van oude waarden te geven, en daarmee hoop en trots.
Nee ik wil het hebben over de Ecokathedraal in Mildam, nabij Oranjewoud, nabij Heerenveen. Ik heb die plek tweemaal bezocht en heb destijds ook met de initiatiefnemer en eerste bouwer gesproken: Louis Le Roy. Ondanks zijn naam geen fransoos maar een hele eigenwijze nederlander en kunstenaar anex (tuin-) architect. In het buitenland vrij bekend van enkele toonaangevende projecten. Maar mede door zijn veeleisendheid ten aanzien van het beheer van de door hem aangelegde tuinen en parken, heeft hij minder projecten gerealiseerd dan wanneer hij jegens zijn opdrachtgevers inschikkelijker was geweest. Hij verlangde namelijk dat men na oplevering van zijn werk, de natuur zijn gang liet gaan. Hij bouwde ecosystemen, hetgeen ook blijkt uit de naam waarmee hij zijn beroep aanduidde: ecotect. De VPRO heeft interviews met hem uitgezonden, en naar aanleiding daarvan ben ik vijfentwintig jaar geleden al eens in Mildam gaan kijken. Op een stuk grond is hij begonnen om daar met de blote hand ruïne-achtige bouwwerken op te richten, opgebouwd uit residuen van stratenmakers werkzaamheden (al dan niet gebroken stoeptegels, trottoirbanden) en andere steenachtige reststoffen, die hij opstapelde tot enorme bouwwerken, die hij daarna teruggaf aan de natuur.
Destijds vertelde Le Roy me al dat hij wilde dat er minstens honderd jaar aan doorgebouwd zou worden (vandaar eco-kathedraal), en aangezien hij toen al op leeftijd was, had hij een Stichting in het leven geroepen die de bouw en het beheer (al is dat in lijn met het beleid van Le Roy dus vooral: zo weinig mogelijk doen) na zijn dood zou gaan voortzetten.
Aldus is geschied. Le Roy is in 2012 op 87-jarige leeftijd overleden. De Stichting TIJD zet nu zijn werk voort.
Voordeel van deze ecokathedraal is trouwens dat hij nooit kan affikken.
En al met al is het ook een eerbetoon aan het grote Loslaten, het positief omgekeerde van Acedia.
Brat
Ik heb namelijk gezondigd.
Ik ben in de ban van Acedia.
Mijn gemakzucht en luiheid spelen mij danig parten.
Daardoor moest jij wachten op een post van mij.
Veel te lang wachten.
Bij deze dan.
Ik wil het hebben over een kathedraal.
En dan bedoel ik niet de Notre Dame, die gisterenavond in een Middeleeuws aandoend horrorscenario aan de vlammen ten prooi viel. En misschien voor Macron zijn redding betekent, als hij snel het geld voor de wederopbouw beschikbaar stelt en er in slaagt de Fransozen het perspectief op herstel van oude waarden te geven, en daarmee hoop en trots.
Nee ik wil het hebben over de Ecokathedraal in Mildam, nabij Oranjewoud, nabij Heerenveen. Ik heb die plek tweemaal bezocht en heb destijds ook met de initiatiefnemer en eerste bouwer gesproken: Louis Le Roy. Ondanks zijn naam geen fransoos maar een hele eigenwijze nederlander en kunstenaar anex (tuin-) architect. In het buitenland vrij bekend van enkele toonaangevende projecten. Maar mede door zijn veeleisendheid ten aanzien van het beheer van de door hem aangelegde tuinen en parken, heeft hij minder projecten gerealiseerd dan wanneer hij jegens zijn opdrachtgevers inschikkelijker was geweest. Hij verlangde namelijk dat men na oplevering van zijn werk, de natuur zijn gang liet gaan. Hij bouwde ecosystemen, hetgeen ook blijkt uit de naam waarmee hij zijn beroep aanduidde: ecotect. De VPRO heeft interviews met hem uitgezonden, en naar aanleiding daarvan ben ik vijfentwintig jaar geleden al eens in Mildam gaan kijken. Op een stuk grond is hij begonnen om daar met de blote hand ruïne-achtige bouwwerken op te richten, opgebouwd uit residuen van stratenmakers werkzaamheden (al dan niet gebroken stoeptegels, trottoirbanden) en andere steenachtige reststoffen, die hij opstapelde tot enorme bouwwerken, die hij daarna teruggaf aan de natuur.
 |
| Le Roy temidden van zijn bouwwerken |
Destijds vertelde Le Roy me al dat hij wilde dat er minstens honderd jaar aan doorgebouwd zou worden (vandaar eco-kathedraal), en aangezien hij toen al op leeftijd was, had hij een Stichting in het leven geroepen die de bouw en het beheer (al is dat in lijn met het beleid van Le Roy dus vooral: zo weinig mogelijk doen) na zijn dood zou gaan voortzetten.
Aldus is geschied. Le Roy is in 2012 op 87-jarige leeftijd overleden. De Stichting TIJD zet nu zijn werk voort.
Voordeel van deze ecokathedraal is trouwens dat hij nooit kan affikken.
En al met al is het ook een eerbetoon aan het grote Loslaten, het positief omgekeerde van Acedia.
Brat
woensdag 10 april 2019
memorabele dag
Dag Brat,
Vandaag is een memorabele dag. Zeven jaar geleden ging Otets hemelen, (of vagevuren).
En op dit moment wordt er in Brussel onderhandeld over of er uitstel voor de Brexit komt en onder welke voorwaarden.
Laatst hoorde ik zelfs in een snackbar mensen tegen elkaar zeggen, laat ze er toch uitvliegen, en ook de door jou bewonderde columnist heeft het gehad met ze.
Een zeer begrijpelijke en zelfs door mij gedeelde emotie.
Maar het ziet er naar uit dat de EU de Britten toch uitstel gaat geven.
Mocht dat zo zijn, dan haal ik de tickers hier naast weg. Ik doe geen voorspellingen meer. Ik wacht af.
En wens Hannah en Tony Ross en lotgenoten het beste en veel sterkte.
brat
Vandaag is een memorabele dag. Zeven jaar geleden ging Otets hemelen, (of vagevuren).
En op dit moment wordt er in Brussel onderhandeld over of er uitstel voor de Brexit komt en onder welke voorwaarden.
Laatst hoorde ik zelfs in een snackbar mensen tegen elkaar zeggen, laat ze er toch uitvliegen, en ook de door jou bewonderde columnist heeft het gehad met ze.
Een zeer begrijpelijke en zelfs door mij gedeelde emotie.
Maar het ziet er naar uit dat de EU de Britten toch uitstel gaat geven.
Mocht dat zo zijn, dan haal ik de tickers hier naast weg. Ik doe geen voorspellingen meer. Ik wacht af.
En wens Hannah en Tony Ross en lotgenoten het beste en veel sterkte.
brat
dinsdag 2 april 2019
Nogmaals BREXIT
Brat dit wordt een kort postje over..... jawel de BREXIT.
Nu het lagerhuis alle mogelijke manieren op een enigszins geordende BREXIT danwel referendum of intrekking heeft verworpen, lijkt de koers echt richting No Deal te gaan over 10 dagen.
Althans dat was mijn eerste gedachte.
Het verbaasde mij dat zelfs de laatste motie werd verworpen, het met alle mogelijkheden een No Deal voorkomen. Hiermee kiest, zo meende ik, het lagerhuis impliciet de optie No Deal.
Je merkt het vast op, mijn mening uit ik in de onvoltooid verleden tijd, het imperfectum. Dat is omdat er ook een stemmetje in mij zegt dat nu de May Deal wellicht bij laatste stemming toch een kleine kans maakt. Maar ik denk nog steeds dat het een No Deal wordt.
Voorheen omschreef ik dat, en zo staat het ook rechts bij de tikker, als een harde Brexit, maar dat schijnt onjuist te zijn.
De May Deal is al een harde Brexit, immers uit de EU vooralsnog zonder douane-unie of interne markt, maar met afspraken hoe daar te belanden.
De No Deal is de Cliff's Edge variant.
En verder wil ik je wijzen op dit interessante artikel van een Brits onderzoeker over Europa als machtsfactor.
Groet
brat
Nu het lagerhuis alle mogelijke manieren op een enigszins geordende BREXIT danwel referendum of intrekking heeft verworpen, lijkt de koers echt richting No Deal te gaan over 10 dagen.
Althans dat was mijn eerste gedachte.
Het verbaasde mij dat zelfs de laatste motie werd verworpen, het met alle mogelijkheden een No Deal voorkomen. Hiermee kiest, zo meende ik, het lagerhuis impliciet de optie No Deal.
Je merkt het vast op, mijn mening uit ik in de onvoltooid verleden tijd, het imperfectum. Dat is omdat er ook een stemmetje in mij zegt dat nu de May Deal wellicht bij laatste stemming toch een kleine kans maakt. Maar ik denk nog steeds dat het een No Deal wordt.
Voorheen omschreef ik dat, en zo staat het ook rechts bij de tikker, als een harde Brexit, maar dat schijnt onjuist te zijn.
De May Deal is al een harde Brexit, immers uit de EU vooralsnog zonder douane-unie of interne markt, maar met afspraken hoe daar te belanden.
De No Deal is de Cliff's Edge variant.
En verder wil ik je wijzen op dit interessante artikel van een Brits onderzoeker over Europa als machtsfactor.
Groet
brat
Abonneren op:
Posts (Atom)