Verontwaardiging

Brat,
dank voor je suggestie het te hebben over protocollen en zo, ik schuif hem liefdevol terzijde maar kom er wellicht op terug.

Maar ik wil wel zijdelings ingaan op je opmerking over Graus.
Ik ben het namelijk geheel met je eens dat alle ophef over Graus' onkosten declaratie overdreven is. Ook al is hij er met zijn reactie ook debet aan. Wat dat betreft chapeau voor Hiddema, die daar naar mijn idee veel intelligenter op reageerde, door ruiterlijk te erkennen dat hij meer in Amsterdam is dan in Maastricht.

Het gaat mij om de politieke verontwaardiging.
Te pas en te onpas reageren politici met verontwaardiging. Alsof iets grote schande is terwijl uit details blijkt dat het allemaal genuanceerder ligt dan dat je in eerste instantie denkt.
Media hebben ook hun aandeel daarin door schreeuwerig koppen, die erop gemaakt lijken te zijn om je te choqueren en je verontwaardiging op te roepen.

Mooi voorbeeld daarvan (of eigenlijk helemaal niet mooi, het is een SCHANDE, DAT DIT HEEFT KUNNEN GEBEUREN, ZE ZOUDEN DE BETROKKEN PARTIJEN MOETEN VERBIEDEN!!) is de ophef rond de Europese regelgeving met betrekking tot het meenemen van een WW uitkering van buitenlandse werknemers als ze na gedane arbeid zich tijdelijk weer vervoegen bij huis en haard.

Ongeveer in alle media kwam dit naar voren: oost-Europese werknemers die na hier een seizoentje  geklust te hebben, thuis riant zouden kunnen genieten van een Nederlandse WW-uitkering die vele malen hoger lag dan het aldaar gebruikelijke loon. En dan zou die WW-uitkering ook nog eens opschuiven van 3 naar 6 maanden omdat ze daar in dat idiote Brussel iets anders over besloten. De verontwaardiging was kamerbreed. En ik, tot mijn grote schande ging daar wel enigszins in mee.

Maar toen las ik deze relativerende column van Frank Kalshoven (staat niet in jouw elftal, claim ik !)
En dan blijkt het weer eens heel anders in elkaar te zitten.

Kijk verontwaardiging is een krachtige en vaak opzwepende emotie. Maar hij wordt te vaak en ongepast ingezet. In de politiek en serieuze nieuwsgaring  zou er terughoudend mee moeten worden omgegaan. Dat is lastig, dat snap ik, omdat juist het opzwepen vaak aandacht trekt en daarmee mogelijk stemmen of marktaandeel werft.
Maar bij mij werkt dat contraproductief, ik wil me niet laten meeslepen of laten opzwepen. Ik hou van genuanceerde stellingname met aandacht voor detail en complexiteit van een probleem.

Verontwaardiging vind ik mooi als stijlfiguur bij een cabaretier, columnist of in een mooie post.

Ik groet u
brat