dinsdag 16 april 2019

Mea Culpa, Mea Culpa, Mea Maxima Culpa

brat, ik wil mijn schuld belijden.
Ik heb namelijk gezondigd.
Ik ben in de ban van Acedia.
Mijn gemakzucht en luiheid spelen mij danig parten.
Daardoor moest jij wachten op een post van mij.
Veel te lang wachten.

Bij deze dan.

Ik wil het hebben over een kathedraal.
En dan bedoel ik niet de Notre Dame, die gisterenavond in een Middeleeuws aandoend horrorscenario aan de vlammen ten prooi viel. En misschien voor Macron zijn redding betekent, als hij snel het geld voor de wederopbouw beschikbaar stelt en er in slaagt de Fransozen het perspectief op herstel van oude waarden te geven, en daarmee hoop en trots.
Nee ik wil het hebben over de Ecokathedraal in Mildam, nabij Oranjewoud, nabij Heerenveen. Ik heb die plek tweemaal bezocht en heb destijds ook met de initiatiefnemer en eerste bouwer gesproken: Louis Le Roy. Ondanks zijn naam geen fransoos maar een hele eigenwijze nederlander en kunstenaar anex (tuin-) architect. In het buitenland vrij bekend van enkele toonaangevende projecten. Maar mede door zijn veeleisendheid ten aanzien van het beheer van de door hem aangelegde tuinen en parken, heeft hij minder projecten gerealiseerd dan wanneer hij jegens zijn opdrachtgevers inschikkelijker was geweest. Hij verlangde namelijk dat men na oplevering van zijn werk, de natuur zijn gang liet gaan. Hij bouwde ecosystemen, hetgeen ook blijkt uit de naam waarmee hij zijn beroep aanduidde: ecotect. De VPRO heeft interviews met hem uitgezonden, en naar aanleiding daarvan ben ik vijfentwintig jaar geleden al eens in Mildam gaan kijken. Op een stuk grond is hij begonnen om daar met de blote hand  ruïne-achtige bouwwerken op te richten, opgebouwd uit residuen van stratenmakers werkzaamheden (al dan niet gebroken stoeptegels, trottoirbanden) en andere steenachtige reststoffen, die hij opstapelde tot enorme bouwwerken, die hij daarna teruggaf aan de natuur.

Le Roy temidden van zijn bouwwerken

Destijds vertelde Le Roy me al dat hij wilde dat er minstens honderd jaar aan doorgebouwd zou worden (vandaar  eco-kathedraal), en aangezien hij toen al op leeftijd was, had hij een Stichting in het leven geroepen die de bouw en het beheer (al is dat in lijn met het beleid van Le Roy dus vooral: zo weinig mogelijk doen) na zijn dood zou gaan voortzetten.



Aldus is geschied. Le Roy is in 2012 op 87-jarige leeftijd overleden. De Stichting TIJD zet nu zijn werk voort.
Voordeel van deze ecokathedraal is trouwens dat hij nooit kan affikken.
En al met al is het ook een eerbetoon aan het grote Loslaten, het positief omgekeerde van Acedia.

Brat

2 opmerkingen:

  1. Hee, je hebt nog niet gereageerd zie ik. Nou ja, ik dien wat dat betreft in alle bescheidenheid rustig af te wachten, gelet op mijn eigen nalatigheden, en zal dat dan ook rustig doen.
    Dit biedt mij wel de gelegenheid nog een korte trivialiteit toe te voegen: de eerste keer dat ik er was, gingen we met ons gezin en met dat van onze toenmalige vrienden K. en B. er naar toe. Dochterlief I. was een jaar of drie en rende daar rond in een paarsachtig jasje, waartegen haar rode wangetjes extra afstaken. Hetgeen Le Roy ertoe bracht dat hij haar op een gegeven moment aansprak met 'Jij daar, kijk je wel uit? Jij, kleine bosbes!'

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie Blog.
    Mocht ik daar in de buurt zijn, dan zal ik het zeker gaan bewonderen.

    BeantwoordenVerwijderen