Het OM: erger kan niet

Hoi brat,

Eerder schreef ik al een drieluik over het Werken bij de Overheid (zie posts van 27, 28 en 30 november 2018), waarbij de laatste van mijn drie posts geheel gewijd was aan het Openbaar Ministerie.
Nu vorige week de commissie Fokkens haar bevindingen heeft gepubliceerd over de integriteitsschendingen in de top van het OM, moet ik opnieuw kort aandacht besteden aan deze gitzwarte toko en hoe hij gerund wordt.
Want opnieuw is vastgesteld dat het OM, de organisatie die toch bij uitstek als onafhankelijke en objectieve overheidsinstantie TE ALLEN TIJDE het goede voorbeeld zou moeten geven, en intern geconstateerde overtredingen dus hard - veel harder dan wanneer het de gewone man of vrouw zou betreffen -  zou moeten afstraffen, dat dit OM dus, integriteitsschendingen intern liever verhult, erover liegt, en door middel van interne vriendjespolitiek hun eigen mensen ermee weg laat komen.
Het is dankzij uitstekend onderzoek van het NRC dat dit opnieuw aan het licht gekomen is.  Maar  dan nog is de instinctieve reactie ontkennen, en wordt het onderwijl 'opgelost' door die Van Nimwegen over te plaatsen naar een hoge post elders in hun apparaat.
Daar zakt je broek toch helemaal van af.  0,0000 % zelfreinigend vermogen.
Goed dat de commssie Fokkens dit nu heeft blootgelegd. En nu wordt er afscheid genomen van de twee in kwestie. Ze zullen wel wegkomen met een mooie regeling. En de rest van de top, die ervan wist, of ervan had moeten weten? Juist! Die blijft gewoon zitten. Tot het volgende incident. Ondertussen nemen zij in hun dagelijks werk andere mensen, die een fout hebben gemaakt maar niet over zulke fijne relaties beschikken, elke dag opnieuw de maat. Die lui hebben blijkbaar geen greintje fatsoen of ethisch besef.

Je Brat.