Brat,
Het blog zit niet meer in mijn systeem. Ik ben er niet meer elke dag mee bezig, en voor je het weet zijn we weer meer dan een week verder.
Zo op het einde van mijn 3 weken vrij denk ik er weer eens aan. Maar om nou te zeggen dat ik veel te melden heb....
Het was ook wel uitzonderlijk regenachtig afgelopen weken, ben nauwelijks de deur uit geweest.
Maar goed toch wat functionele dingen gedaan.
Band geplakt van mijn vouwfiets, dat moest want de auto moest een nieuwe distributieriem, en daarvoor kon ik niet bij de plaatselijke garage terecht maar moest ik naar de dealer twee dorpen verder, en dan wil je wel op een harde band terug vouwfietsen.
Dat van die distributieriem was trouwens ook een functioneel dingetje.
En ik ben natuurlijk wezen stemmen net.
Ik ben niet zoals onze oude maatschappij en geschiedenis leraar van de Ven, ik meld gewoon waarop ik heb gestemd, een dame op de lijst van GroenLinks. Ik weet totaal niet wat er speelt in de provincie maar GroenLinks komt altijd bij elke stemwijzer en of kieskompas als nummer 1. Dus zal wel goed zijn.
Voor de waterschappen was het echter lastiger want daar staat GroenLinks geheel niet op de lijst. Hun advies was natuurlijk Water Natuurlijk. Dus dat maar gekozen.
Verder voel ik wat stijfjes, gisteren naast de 2 x 12 km vouwfiets door heuvellandschap ook flink geklust aan mijn moestuin bakken, dat voel ik dus.
Hetgeen mij doet denken, ik heb net het boek moord op de moestuin gelezen (klik en klik) van Nicolien Mizee. Erg leuk.
En vandaag wordt het -tenminste als het niet al te hard blijft miezeren- BBQ dag, want dat had ik nog niet gedaan deze vrije periode.
Zo nu is u weer helemaal op de hoogte.
Nog gefeliciteerd trouwens met je wandeling van Utrecht naar Amsterdam, en nog spierpijn en of blaren. Want een pelgrimstocht zonder ongemak dat kan eigenlijk niet.
groet brat
brat, dank voor je update. Mij vergaat het deze week enigszins vergelijkbaar, en dat zal ik posten. Het antwoord op je vraag of ik de pelgrimage zonder pijn of kwelling heb doorstaan: nou afgezien van mijn kleine tenen die wat knel zaten en na afloop beurs aanvoelden, en stramheid de dag erna, geen ongemakken. Wel was het lopen zelf af en toe zwaar, al viel het dit jaar erg mee (misschien omdat ik mentaal op het ergste was voorbereid: wellicht vroegtijdig moeten uitstappen, of een hartaanval onderweg. Ik had het wachtwoord van mijn laptop zelfs op een briefje tussen scherm en toetsenbord gelegd voor als ik er opeens niet meer zou zijn (nu weer verwijderd uiteraard) ). Dat het lopen toch vrij gemakkelijk ging kwam ook doordat ik ter afleiding van mijzelf veel verhalen aan medelopers heb verteld. Mogelijk dat hun kwelling daardoor is toegenomen maar ja, precies zoals jij stelt, een pelgrimage zonder iets zwaars te moeten doorstaan is geen pelgrimage. Ik reken dit derhalve als een WvB mijnerzijds.
BeantwoordenVerwijderenWvB= Werk van Barmhartigheid uiteraard.
Brat