Nashville

Dag brat. Vorige week ging het nogal nadrukkelijk over de Nashville-verklaring. En aangezien ik achterloop met mijn posts mag ik het daar nu nog even over hebben.
Orthodoxe christenen (uit te spreken als gristenen, dat geeft de lekkerste rilling over je rug), meestal dominees maar ook dus Van der Staaij van de SGP, hebben deze ondertekend en verklaren daarmee dat zij bepaalde vormen van sexueel gedrag, zoals homosex en vreemdgaan etc, onverbiddelijk afwijzen omdat dit volgens hen indruist tegen de wens van de Here. Degenen die het praktiseren zal het in het verderf storten (is het niet in dit leven, dan zeker wel in het hiernamaals).
Dit zul je ongetwijfeld hebben meegekregen.
En ook heb je vast meegekregen hoe hier een hele hoop mensen uitermate verontwaardigd over waren, verbolgen, en er schande van spraken. Met name vanwege Van der Staaij.

Ik niet. Ik zie het vooral als een gevalletje 'nogal wiedes'. Met een vanzelfsprekendheid van de zwaarste categorie. 'Does a bear shit in the woods?' 
Van der Staaij is immers op de allereerste plaats een dogmatische christen, een fundamentalistische hardliner, ook al komt hij negen van de tien keer zachtaardig over met die vriendelijke stem en die zachte, soms zelfs olijke blik van hem. Papa Kees is niet boos, alleen maar een beetje verdrietig....jaja.
Nou, de wolf kwam mooi uit de schaapskleren. Of nog beter gezegd: Kees van der Staaij kwam hier op zijn manier helemaal uit de kast.
Uiteraard is wat in die verklaring staat liefdeloos en bemoeizuchtig, en betreft het een verwerpelijk standpunt bovendien; en ook weinig consequent want waarom dan niet allerlei andere zaken die in het Oude Testament als Good Practices worden benoemd (slaven houden, kinderen slaan, je vrouw danwel dochter aanbieden als je buurtgenoten roepen dat ze met jouw mannelijke gast homosex willen hebben, etc.).
Maar waarom deze verontwaardiging? Om voor onszelf te bewijzen dat wij wèl weldenkende mensen zijn? Niet nodig. Laten we gewoon opnieuw vaststellen dat fundamentalistische christenen als het er op aankomt zich liefdeloos, verwerpelijk en inconsequent opstellen jegens hun medemens. Omdat zij namelijk weten hoe God erover denkt. (Over hovaardigheid gesproken.)

Maar ik ben er dus een groot voorstander van dat ook Van der Staaij zijn verwerpelijke mening mag uiten. Net zoals trouwens Lucky TV daar dan weer een venijnig en leuk filmpje over mag maken.

Nou is het natuurlijk wel zo dat dit type christen-fundamentalisten toch nog iets makkelijker te pruimen is dan die geweldadige salafisten van de Islam. Of orthodoxe Joden.
Wat dat betreft is het heel aardig om even stil te staan bij wat een wijze man, die zijn hele leven in zo'n kruitvat vol extremisten heeft gewoond en geleefd, er over gezegd heeft. Ik doel op de helaas recentelijk overleden Amos Oz. Hij stelt dat ingeval extremisme/fundamentalisme hèt geneesmiddel bij uitstek is: een dagelijkse dosis bestaande uit een theelepel nieuwsgierigheid en een eetlepel humor. Dat lossen de hardste dogma's op den duur van op en het leidt tot zelfrelativering. En daar wordt iedereen een beter mens van, en gelukkiger bovendien.

Cheerio, Brat