Over werken bij de Overheid. Deel I.

Dag brat.
Vandaag staat in de krant dat de Hoge Raad afgelopen vrijdag in de Chipshol definitief heeft vastgesteld dat een rechter tijdens de lopende zaak de advocaat van Chipshol opbelde om hem te ontraden door te gaan met de procedure, die Chipshol toch zou gaan verliezen. De familie Poot, eigenaren van het bedrijf Chipshol, hadden strategische grondposities die Schiphol niet goed uitkwam, en kwamen terecht in een langdurig en slopend juridisch conflict met Schiphol. Nu deze uitspraak er ligt, zal er een forse claim volgen.
Schiphol is overigens voor bijna 70 % eigendom van grootaandeelhouder De Nederlandse Staat, en voor 20 % van de gemeente Amsterdam.
De strijd van Chipshol tegen Schiphol doet me denken aan die van projectontwikkelaar Stienstra versus de gemeente 's-Hertogenbosch, waarover Otets vroeger regelmatig zijn ongenoegen ventileerde, al koos hij daarbij de kant van de gemeente, want hij vond Stienstra een arrogant en zelfzuchtig type (herinner je je dat nog)?
Een derde voorbeeld is dat van Willem Oltmans die zich door zijn bemoeienis met de Nederlandse politiek inzake Nieuw Guinea, waarbij hij zich ondermeer rechtstreeks tot Kennedy had gericht, de levenslange haat van Joseph Luns op de hals haalde. Het duurde jaren, maar uiteindelijk kon Oltmans aantonen dat het dwarszitten van hem door de Nederlandse Staat bewust en structureel was gebeurd, hetgeen hem een flinke schadevergoeding opleverde (maar zijn loopbaan was wel kapot gemaakt).
En nog een voorbeeld: Fred Spijkers, ombudsman bij Defensie, door zijn optreden in de landmijnenzaak jarenlang aangapakt door Defensie, van psychiatrische afwijkingen werd beticht, ontslagen werd en naar eigen zeggen zelfs door een staatssecretaris met de dood bedreigd is (omdat hij dreigde bepaalde documenten te gaan openbaren). Uiteindelijk heeft hij eerherstel in de vorm van een koninklijke onderscheiding, en schadevergoeding gekregen. Het archief met geheime stukken is in handen van een notaris en zal in elk geval tot 2026 gesloten blijven.
Vier voorbeelden van hoe de Nederlandse overheid (waarvan in drie gevallen de Staat) omgaat met burgers (en in het geval van Spijkers: een werknemer) die de overheidsbelangen in de weg staan.
Het ministerie van Justitie en Veiligheid verdient een aparte post, die zal ik morgen of overmorgen schrijven.

Nou heb ikzelf van de 33 jaar dat ik werk, zo'n 22 jaar in overheidsdienst gewerkt. Dat is een bewuste keuze; mijn hart ligt bij de collectieve zaak. Wij komen uit een onderwijzersclan, en van huis uit hebben we meegekregen dat 'ondernemen' eigenlijk iets minderwaardigs is (althans, dat geldt voor mij. Ervaar jij dat ook zo?).
Maar hoe valt de keuze voor werken bij de overheid te rijmen met genoemde handelspraktijken van deze overheid jegens derden, praktijken die niet alleen onrechtmatig zijn, maar ook ronduit vals en gemeen?
Daarover in een volgende post meer.
Brat.